Wanneer we het woord plasma horen, denken we soms aan dat gloeiende, heldere gas dat vrijkomt door dingen als bliksem of zelfs door dingen als de zon zelf. Het staat buiten kijf dat plasma een gas is met een hoge temperatuur, dat is zeker waar; ik kan de algemene verwarring hierover begrijpen. In de natuurkunde was het echter belangrijk om "plasma" aan te duiden als zijn eigen fase van materie om het te onderscheiden van gassen en vaste stoffen. Zie het als een vierde toestand van materie. In plasma zijn de atomen en moleculen geladen in kleine deeltjes. Dit betekent dat ze meer of minder elektronen hebben dan neutrale atomen. Deze eigenschap van plasma maakt het interessant en een beetje nuttig in veel wetenschappelijke processen.
Plasmapolymerisatie is een van deze processen. Het is een proces waarbij zeer dunne lagen materialen, of coatings, op een breed scala aan oppervlakken worden aangebracht met behulp van plasma. Om dit te bereiken, wordt een nieuwe vorm van een kamer, bekend als een vacuümkamer, door wetenschappers gevuld met gasdeeltjes. Vervolgens brengen ze energie in het systeem, waardoor het gas wordt omgezet in plasma. Wanneer het zich in de plasmafase bevindt, interageert het met materialen om een unieke coating te vormen die een polymeer wordt genoemd. Afhankelijk van hoe het is gemaakt, kan de polymeercoating een reeks eigenschappen hebben.
Deze soorten coatings zijn superieur aan de typische coatings die we dagelijks zien, en dat is precies wat je van plasma-polymeercoatings mag verwachten. Een van de grootste voordelen is dat we controle hebben over hoe de coating zich gedraagt. Het proces stelt ons in staat om coatings te produceren, zoals een coating die heel goed hecht aan het oppervlak, duurzaam blijft in de loop van de tijd of specifieke eigenschappen heeft door zorgvuldig een bepaald gas te kiezen en de omstandigheden in de kamer aan te passen.
Plasma-polymeercoatings kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om kunststoffen efficiënter te maken of metalen te beschermen tegen roest en corrosie. U kunt zelfs de sensormoleculen creëren, wat erg handig is in wetenschappelijke en medische toepassingen. Deze coatings kunnen bovendien worden afgestemd om te bepalen of een oppervlak nat of droog aanvoelt, afhankelijk van wat er nodig is. Deze flexibiliteit is een van de redenen waarom butylrubber stop Coatings zijn in veel sectoren erg populair.
Door de jaren heen zijn veel onderzoekers en artsen plasmapolymerisatie gaan gebruiken om dunne films te produceren naast op maat gemaakte coatings. De snel groeiende interesse in deze technologieën is deels te danken aan de indrukwekkende evolutie van plasmatechnologie die heel eenvoudig een nieuwe finishing touch kan bieden met nauwkeurig gecontroleerde eigenschappen. Dat betekent dat wetenschappers de coatings sneller en op grote schaal kunnen maken, vergeleken met eerder.
Bovendien bieden plasmapolymeren zeer goede hechtingseigenschappen. De hechting van de haken is buitengewoon sterk, wat ze zeer veelzijdig maakt in hun toepassing. Deze polymeren kunnen worden gecreëerd om bepaalde eigenschappen te hebben - ze kunnen biocompatibel, hydrofiel (water aantrekkend) of hydrofoob (water afstotend) zijn. Deze flexibiliteit is niet alleen nodig om hydrofiele en hydrofobe coatings te bereiken, maar ook om een coating te ontwerpen voor een specifiek gebruik. Plasmapolymeer heeft een uitstekende bestendigheid tegen chemicaliën en thermische stabiliteit, en daarom is het duurzaam voor lange levensduur.
Dat zou in de toekomst kunnen leiden tot nog geavanceerdere coatings. Andere zouden gemaakt kunnen worden om te lijken op de kenmerken van botten of spieren. Het zou met name waardevol kunnen zijn voor de geneeskunde, waar je dergelijke materialen in implantaten of andere medische gadgets zou kunnen willen inbrengen. In de toekomst zouden we plasma-polymeercoatings ook kunnen vinden in nieuwe toepassingen zoals opvouwbare elektronica of fitnessgerelateerde wearables. Het potentieel voor plasma-polymeertechnologie kent geen grenzen dankzij voortdurende onderzoeks- en ontwikkelingsinspanningen.