هرگاه کلمه پلاسما را می شنویم، گاهی اوقات چیزی که در ذهن ما تداعی می شود، گاز درخشان درخشانی است که از چیزهایی مانند رعد و برق یا حتی به وسیله برخی وسایل مانند خود خورشید خارج می شود. شکی نیست که پلاسما گازی با دمای بالا است. من می توانم سردرگمی رایج در این مورد را درک کنم. با این حال، در فیزیک، نشان دادن "پلاسما" به عنوان فاز خود ماده، راه مهمی برای تمایز آن از گازها و جامدات بود. آن را مانند حالت چهارم ماده در نظر بگیرید. در پلاسما، اتمها و مولکولها در قسمتهای کوچکی باردار میشوند. این بدان معناست که آنها نسبت به اتم های خنثی، یا بیشتر یا کمتر الکترون دارند. این خاصیت پلاسما آن را در بسیاری از فرآیندهای علمی جالب و کمی مفید می کند.
پلیمریزاسیون پلاسما یکی از این فرآیندهاست. این فرآیندی است که لایه های بسیار نازکی از مواد یا پوشش ها را بر روی سطوح مختلف با استفاده از پلاسما اعمال می کند. برای دستیابی به این هدف، شکل جدیدی از یک محفظه به نام محفظه خلاء توسط دانشمندان با ذرات گاز پر می شود. سپس، آنها انرژی را به سیستم وارد می کنند و گاز را به پلاسما تبدیل می کنند. هنگامی که در مرحله پلاسما قرار می گیرد، با مواد تعامل می کند تا پوشش منحصر به فردی را تشکیل دهد که به آن پلیمر می گویند. بسته به نحوه ساخت، پوشش پلیمری می تواند طیف وسیعی از خواص را داشته باشد.
این نوع پوشش ها نسبت به پوشش های معمولی که روزانه می بینیم برتری دارند و این دقیقا همان چیزی است که از پوشش های پلیمری پلاسما انتظار دارید. در واقع یکی از بزرگترین مزیت ها این است که ما بر نحوه عملکرد پوشش کنترل داریم. این فرآیند به ما اجازه می دهد تا با انتخاب دقیق گاز خاص و تنظیم شرایط در محفظه، پوشش هایی تولید کنیم، مانند پوششی که به خوبی به سطح می چسبد، در طول زمان بادوام باقی می ماند یا خواص خاصی دارد.
به عنوان مثال می توان از پوشش های پلیمری پلاسما برای کارآمدتر ساختن پلاستیک ها یا محافظت از فلزات در برابر زنگ زدگی و خوردگی استفاده کرد. شما حتی می توانید مولکول های حسی را ایجاد کنید که در کاربردهای علمی و پزشکی بسیار مفید است. این پوششها، علاوه بر این، میتوانند به گونهای تنظیم شوند که بر اساس آنچه که مورد نیاز است، سطح مرطوب یا خشک شود. این انعطاف پذیری یکی از دلایل آن است درپوش لاستیکی بوتیل روکش ها از چنین محبوبیتی در تعدادی از صنایع برخوردار هستند.
در طول سالها، تعداد زیادی از محققان و پزشکان شروع به استفاده از پلیمریزاسیون پلاسما برای تولید لایههای نازک علاوه بر پوششهای سفارشی کردند. علاقه به سرعت در حال رشد به این فناوری ها تا حدی به دلیل تکامل چشمگیر فناوری پلاسما است که می تواند به راحتی یک لمس نهایی جدید با ویژگی های دقیق کنترل شده ارائه دهد. این بدان معناست که دانشمندان میتوانند پوششها را سریعتر و در مقیاس نسبت به قبل بسازند.
علاوه بر این، پلیمرهای پلاسما خاصیت چسبندگی بسیار خوبی دارند. چسبندگی قلاب ها فوق العاده قوی است که آنها را در کاربرد بسیار متنوع می کند. این پلیمرها را می توان به گونه ای ایجاد کرد که خواص خاصی داشته باشند - آنها ممکن است زیست سازگار، آب دوست (جذب آب) یا آبگریز (دفع آب) باشند. این انعطافپذیری نه تنها قطارهایی برای دستیابی به پوششهای آبدوست و آبگریز است، بلکه طراحی پوششی برای کاربرد خاص نیز وجود دارد. پلاسما پلیمر مقاومت فوق العاده ای در برابر مواد شیمیایی و پایداری حرارتی دارد و به همین دلیل برای طول عمر طولانی دوام دارد.
این می تواند منجر به پوشش های پیشرفته تر در آینده شود. برخی دیگر ممکن است شبیه به خصوصیات استخوان ها یا ماهیچه ها باشند. این می تواند به ویژه برای پزشکی ارزشمند باشد، جایی که ممکن است بخواهید چنین موادی را در ایمپلنت ها یا سایر ابزارهای پزشکی قرار دهید. در آینده، ممکن است پوششهای پلیمری پلاسما را در کاربردهای جدید مانند وسایل الکترونیکی تاشو یا پوشیدنیهای مرتبط با تناسب اندام پیدا کنیم. پتانسیل فناوری پلیمر پلاسما به لطف تلاشهای مستمر تحقیق و توسعه، محدودیتی ندارد.