یکی از راه های انجام این کار، ساختن زنجیره های واقعا بلند (به نام پلیمر) از قطعات کوچکتر (مونومر) است. فرآیندی که احتمالاً هرگز نشنیده اید اما مطمئناً در کلاس شیمی خود از این اصطلاح استفاده می کند پلیمر افزودنی و پلیمر تراکمیتبدیل کردن این مقاله به این موضوع می پردازد که پلیمریزاسیون تراکمی چیست، چگونه کار می کند و برخی از محصولاتی که در آنها استفاده می کنیم - روزانه. در نهایت، برای شما منطقی تر خواهد بود!
پلیمریزاسیون تراکمی یک فرآیند منحصربه‌فرد است که بلوک‌های ساختمانی مولکولی کوچک (مونومر) را برای تولید مولکول‌های بزرگ جمع می‌کند که در آن مونومرهای منفرد توسط پیوندهایی که در طول تشکیل آب ایجاد می‌شوند به هم متصل می‌شوند. هنگامی که این مونومرها برای تشکیل یک پلیمر جمع می شوند، می توان آن را از مولکول های کوچک مانند آب و غیره آزاد کرد. این دلیلی است که ما کلمه "تراکم" را اضافه می کنیم. تراکم - اصطلاح تراکم به این معنی است که در حالی که ساختار بزرگتر ایجاد می شود چیزی کوچکتر رها می شود یا رها می شود.
انواع درپوش سیلیکونیانواع مختلفی از پلیمریزاسیون تراکمی وجود دارد، اما مکانیسمی که آنها در آن شرکت می کنند به روشی مشابه عمل می کند. برای اینکه این ایده واضح تر شود، فقط به یک نوع مونومر فکر کنید که در آن دو قسمت ترکیب شده کمی شبیه یک اسید کربوکسیلیک و یک الکل هستند. پلیمریزاسیون با مونومر نوع دوم مانند آمین و کلرید اسید روشی است که توسط آن این مونومر دوباره با سایر گروه های فضایی مخلوط می شود. هنگامی که این دو مونومر مجزا با هم ترکیب می شوند، واکنش شیمیایی می دهند. این واکنش منجر به تشکیل یک مولکول کوچک مانند آب می شود. این تصویر یک روش انفرادی است که توسط آن پلیمریزاسیون تراکمی می تواند اتفاق بیفتد!
در حالی که دگرگونی‌های شیمیایی دخیل در پلیمریزاسیون تراکمی ممکن است برای کسانی که در واکنش‌های آلی مهارت ندارند کاملاً دلهره‌آور به نظر برسد، ما به نحوه عملکرد آن از طریق یکی از آنها - پلی استر - خواهیم پرداخت. به احتمال زیاد با پلی استر به عنوان ماده ای در لباس و بسته بندی مواجه می شوید. 2 نوع مونومر برای ایجاد پلی استر استفاده می شود: اسید کربوکسیلیک و الکل. این دو مونومر با هم واکنش نشان می دهند و پیوندی شیمیایی به نام پیوند استری ایجاد می کنند.
این واکنش زمانی رخ می دهد که اسید و الکل به یکدیگر برخورد کنند. هنگامی که اینها واکنش نشان می دهند، یک استر تشکیل می دهند و آب یک محصول جانبی است. اولین مورد یک واکنش استریفیکاسیون است. یک مونومر دوم به این سازند اضافه می شود که در دو مکان روی عنصر واکنش دهنده اولیه واکنش می دهد. افزودن مجدد اینها منجر به آزاد شدن مولکول های آب بیشتر می شود و به طور غیرمستقیم به پلیمریزاسیون استرها برای تشکیل زنجیره های بلند کمک می کند. یک نسخه توسعه یافته از این فرآیند بارها تکرار می شود تا یک زنجیره پلیمری بزرگ تشکیل شود.
پلیمرهای تراکمی از مونومرها، بلوک‌های ساختمانی کوچک ساخته شده‌اند. درون مونومرها، مناطق خاصی از طبیعت آمفی‌فیلیک وجود دارند که قادر به تعامل با مونومرهای دیگر برای ساختن زنجیره‌ها هستند. مولکولی انتخاب مونومر می تواند رفتار محصول پلیمری نهایی را تا حد زیادی تغییر دهد. یکی به این دلیل است که برای مثال می‌توانید از انواع مختلفی از مونومرها استفاده کنید و این تعیین می‌کند که چقدر قوی می‌شود یا کمی انعطاف‌پذیرتر است یا در برابر حرارت مقاوم است و غیره.
در مقایسه با پلیمریزاسیون افزودنی، پلیمریزاسیون تراکمی از نظر خواص و کاربرد متنوع تر است. با این حال، به دلیل اینکه یک مولکول کوچک در فرآیند پلیمریزاسیون تراکمی آزاد می شود، به دلیل مشکلات در کنترل فرآیند در یک محیط صنعتی، آن را برای تولید مقادیر زیادی از یک پلیمر کمتر مفید می کند.
کپی رایت © Rega (Yixing) Technologies Co., Ltd. کلیه حقوق محفوظ است سیاست حفظ حریم خصوصی
EN
CN
AR
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
IT
JA
KO
نه
PL
PT
RO
RU
ES
SV
IW
ID
LV
SR
UK
VI
ET
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
CY
MK
KA
UR
BN
MN